PPWR: Dlaczego współpraca międzyłańcuchowa, identyfikowalność i inteligentne opakowania mają kluczowe znaczenie

Wymogi regulacyjne

Dyrektywa wprowadza nowe wymogi zarówno dla rządów, jak i dla przemysłu. Oprócz spełnienia trudnych celów związanych z redukcją ilości opakowań, państwa członkowskie będą musiały ustanowić systemy zwrotu kaucji (DRS) dla plastikowych butelek i puszek na napoje, a także ustanowić systemy oraz infrastrukturę zwrotu i oddzielnego zbierania wszystkich odpadów opakowaniowych od użytkowników końcowych w celu ułatwienia wysokiej jakości recyklingu.

Producenci są zobowiązani do tego, aby do 2030 r. wszystkie wytwarzane opakowania nadawały się do recyklingu, jak również do udokumentowania i zgłoszenia ilości opakowań, które wykorzystują. Dyrektywa aktualizuje również przepisy dotyczące substancji zakazanych w opakowaniach, ustanawia nowe cele w zakresie zawartości materiałów recyklingowych oraz wprowadza ograniczenia i cele dotyczące ponownego wykorzystania i napełniania. Zmiany te zwiększają obowiązkową rozszerzoną odpowiedzialność producenta (EPR) dla producentów opakowań, co wiąże się z finansowym udziałem w kosztach zbierania, sortowania i recyklingu odpadów opakowaniowych.

Rozdzielenie odpowiedzialności

Zasadniczo dyrektywa ta zwiększa odpowiedzialność za odpady opakowaniowe i przyczynia się do zwiększenia presji wywieranej na producentów towarów konsumpcyjnych w obszarze odpowiedzialności za opakowania, które wprowadzają na rynek przez cały okres ich cyklu życia.

Chociaż wiele z tych zobowiązań jest jasno określonych (czasem mniej precyzyjnie) w tekście uzgodnionym przez europejskich ustawodawców, istnieje cała „niedopowiedziana” sfera tej regulacji.

Różni interesariusze łańcucha wartości muszą mieć na uwadze, że nie będą w stanie wypełnić swoich zobowiązań, pracując w izolacji. Potrzebny będzie bezprecedensowy poziom współpracy międzyłańcuchowej. Producenci będą mogli projektować opakowania nadające się do recyklingu na dużą skalę, tylko jeśli będą wiedzieli, jak będzie wyglądała infrastruktura zbierania i sortowania odpadów oraz jakie technologie sortowania i recyklingu zostaną zastosowane. Producenci będą musieli zacząć postrzegać swoje opakowania w sposób holistyczny.

Zasadniczo dyrektywa ta tworzy ramy dla gospodarki opakowaniowej o obiegu zamkniętym, która na poziomie praktycznym wymaga identyfikowalności w całym łańcuchu wartości.

Automatyzacja identyfikowalności w celu wspierania cyrkularności

Kluczem do zapewnienia śledzenia opakowań przez cały ich cykl życia są dane, wymagające odpowiednich nośników danych, które pozostają czytelne przez cały okres użytkowania opakowania, nawet jeśli jest ono zabrudzone lub uszkodzone. Jednak doświadczenie nauczyło nas, że tradycyjne nośniki danych, które spełniają swoją funkcję od momentu nałożenia na opakowanie w procesie produkcji do chwili, gdy dotrze ono do konsumenta, przestają działać dobrze po zużyciu produktu i wyrzuceniu opakowania. Jest to jeden z głównych problemów, które należy rozwiązać, aby skutecznie osiągnąć długo oczekiwaną cyrkularność.

Cyfrowe znaki wodne oferują w tym zakresie kilka przewag nad tradycyjnymi nośnikami danych. Zachowują swoje właściwości nawet w trudnych warunkach, takich jak wyższe prędkości taśm, silne zabrudzenia i zgniecenie. Dzięki tym cechom cyfrowe znaki wodne stanowią obiecujące narzędzie do zwiększenia recyklingu poprzez automatyzację identyfikacji opakowań w zakładach recyklingu materiałów. Zgodnie z danymi osadzonymi w znaku wodnym, opakowanie można automatycznie skierować do odpowiedniego strumienia sortowania, co ostatecznie prowadzi do czystszych strumieni i wyższej jakości materiałów z recyklingu. 

Dzięki temu potencjałowi firma OMRON nawiązała współpracę z firmą Digimarc — liderem w dziedzinie technologii cyfrowego znakowania wodnego — w celu opracowania innowacyjnego rozwiązania automatyki przemysłowej do śledzenia opakowań w całym cyklu ich eksploatacji.

Pokonywanie wyzwań

Jednym z wyzwań związanych z wdrażaniem technologii cyfrowych znaków wodnych w środowiskach przemysłowych jest konieczność identyfikacji, odczytu i inspekcji znaków wodnych przy dużych prędkościach, aby były one komercyjnie opłacalne. To nie jest proste zadanie, szczególnie gdy opakowania wykonane są z materiałów trudnych do inspekcji lub występują w różnych orientacjach. 

Zaawansowane systemy wizyjne firmy OMRON, wykorzystujące algorytmy sztucznej inteligencji i głębokiego uczenia, otwierają nowe możliwości szybkiego i dokładnego identyfikowania, sprawdzania oraz inicjowania funkcji śledzenia przy bardzo dużych prędkościach, nawet podczas skanowania opakowań o trudniejszym formacie, takich jak przezroczysta folia czy cylindryczne butelki z etykietami.

Korzyści wykraczające poza zgodność z przepisami

Wdrożenie tej technologii do identyfikacji i sortowania materiałów opakowaniowych jest ważne w kontekście dyrektywy PPWR, ale jej korzyści wykraczają poza zapewnienie zgodności z przepisami. Może ona przynieść wartość poprzez automatyzację kontroli w celu zapobiegania błędnemu dopasowaniu lub nieprawidłowemu oznakowaniu gotowych komponentów produktu, a także zwiększyć szybkość i dokładność produkcji, realizacji i dystrybucji towarów opakowanych.

Wraz z nastaniem ery odpowiedzialności za odpady opakowaniowe i dążeniem do zamknięcia cyklu cyrkulacji opakowań, identyfikowalność staje się szybko fundamentem łańcuchów dostaw. Dzięki postępom w automatyzacji identyfikacji inteligentne opakowania z cyfrowymi znakami wodnymi mają szansę stać się potężnym narzędziem w misji odzyskiwania zasobów.